รางวัลซีไรต์ ...
ฝ่ายบริหารของโรงแรมโอเรียนเต็ล จึงได้ร่วมปรึกษากับ บริษัท การบินไทย และกลุ่มบริษัทในเครืออิตัลไทย จัดตั้งรางวัลวรรณกรรมนี้ขึ้น โดยมีพระวรวงศ์เธอพระองค์เจ้าเปรม บุรฉัตร ทรงเป็นประธานและได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดีจากสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย และสมาคมภาษาและหนังสือแห่งประเทศไทย หัวข้อในการหารือในครั้งนั้น คือ การส่งเสริมสนับสนุนนักเขียนในกลุ่มอาเซียนทั้ง 5 ประเทศ ได้แก่ อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และ ไทย และ
การเผยแพร่ให้โลกรู้ถึงวัฒนธรรมทางวรรณกรรมของภูมิภาคนี้ ต่อมาได้มีประเทศต่างๆในกลุ่มอาเซียนทยอยเข้าร่วมงานซีไรต์จนครบสิบประเทศดังนี้ บรูไน กัมพูชา อินโดนีเซีย ลาว มาเลเซีย พม่า ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ ไทย และเวียดนาม ประเทศบรูไนดารุสซาลัมเข้าร่วมเมื่อปี 2529ประเทศเวียดนามเข้าร่วมเมื่อปี 2539 ประเทศลาว และพม่าเข้าร่วมเมื่อปี 2541 ประเทศกัมพูชาเข้าร่วมเมื่อปี 2542
วัตถุประสงค์มีดังนี้ คือ
*เพื่อให้เป็นที่รู้จักถึงความสามารถด้านสร้างสรรค์ของนักเขียนในกลุ่มประเทศอาเซียน
*เพื่อให้ทราบถึงโภคทรัพย์ทางวรรณกรรม ทรัพย์สินทางปัญญาวรรณศิลป์แห่งกลุ่มประเทศอาเซียน
*เพื่อรับทราบ รับรอง ส่งเสริมและจรรโลงเกียรติ อัจฉริยะ ทางวรรณกรรมของนักเขียนผู้สร้างสรรค์
*เพื่อส่งเสริมความเข้าใจและสัมพันธภาพอันดีในหมู่นักเขียนและประชาชนทั่วไปในกลุ่มประเทศอาเซียน
กฎเกณฑ์การเลือกสรรงานวรรณกรรม มีดังนี้ คือ
*เป็นงานเขียนภาษาไทย
*เป็นงานริเริ่มของผู้เขียนเอง มิใช่งานแปลหรือแปลงจากของผู้อื่น
*ผู้เขียนยังมีชีวิตอยู่ขณะส่งงานเข้าประกวด
*เป็นงานตีพิมพ์เผยแพร่ (มี ISBN) เป็นเล่มครั้งแรกย้อนหลังไม่เกิน 3 ปี ภายในวันสิ้นกำหนดส่งงาน
*งานวรรณกรรมที่เคยได้รับรางวัลอื่นใดในประเทศไทยมาแล้วจะส่งเข้าพิจารณาอีกก็ได้
*รางวัลที่ตัดสินในแต่ละปีจะสลับประเภทของวรรณกรรม เป็น นวนิยาย กวีนิพนธ์ และเรื่องสั้น
วัตถุประสงค์มีดังนี้ คือ
*เพื่อให้เป็นที่รู้จักถึงความสามารถด้านสร้างสรรค์ของนักเขียนในกลุ่มประเทศอาเซียน
*เพื่อให้ทราบถึงโภคทรัพย์ทางวรรณกรรม ทรัพย์สินทางปัญญาวรรณศิลป์แห่งกลุ่มประเทศอาเซียน
*เพื่อรับทราบ รับรอง ส่งเสริมและจรรโลงเกียรติ อัจฉริยะ ทางวรรณกรรมของนักเขียนผู้สร้างสรรค์
*เพื่อส่งเสริมความเข้าใจและสัมพันธภาพอันดีในหมู่นักเขียนและประชาชนทั่วไปในกลุ่มประเทศอาเซียน
กฎเกณฑ์การเลือกสรรงานวรรณกรรม มีดังนี้ คือ
*เป็นงานเขียนภาษาไทย
*เป็นงานริเริ่มของผู้เขียนเอง มิใช่งานแปลหรือแปลงจากของผู้อื่น
*ผู้เขียนยังมีชีวิตอยู่ขณะส่งงานเข้าประกวด
*เป็นงานตีพิมพ์เผยแพร่ (มี ISBN) เป็นเล่มครั้งแรกย้อนหลังไม่เกิน 3 ปี ภายในวันสิ้นกำหนดส่งงาน
*งานวรรณกรรมที่เคยได้รับรางวัลอื่นใดในประเทศไทยมาแล้วจะส่งเข้าพิจารณาอีกก็ได้
*รางวัลที่ตัดสินในแต่ละปีจะสลับประเภทของวรรณกรรม เป็น นวนิยาย กวีนิพนธ์ และเรื่องสั้น
รางวัลประกอบด้วย
*แผ่นโลหะจารึกเป็นอนุสรณ์เกียรติประวัติ
*นักเขียนไทยที่ได้รับรางวัลซีไรต์มีสิทธิเลือกไปเที่ยวประเทศใดประเทศหนึ่งในกลุ่มประเทศอาเซียน เป็นเวลา 1 สัปดาห์ โดยผู้จัดจะเป็นผู้ออกค่าเดินทาง ค่าที่พัก และอาหาร ทั้งหมด สามารถใช้สิทธิภายในระยะเวลา 1 ปี
*นักเขียนกลุ่มประเทศอาเซียน 9 ประเทศ มารับรางวัลพร้อมกับทัศนาจรที่ประเทศไทยกับนักเขียนซีไรต์ไทย เป็นเวลา 1 สัปดาห์
*แผ่นโลหะจารึกเป็นอนุสรณ์เกียรติประวัติ
*นักเขียนไทยที่ได้รับรางวัลซีไรต์มีสิทธิเลือกไปเที่ยวประเทศใดประเทศหนึ่งในกลุ่มประเทศอาเซียน เป็นเวลา 1 สัปดาห์ โดยผู้จัดจะเป็นผู้ออกค่าเดินทาง ค่าที่พัก และอาหาร ทั้งหมด สามารถใช้สิทธิภายในระยะเวลา 1 ปี
*นักเขียนกลุ่มประเทศอาเซียน 9 ประเทศ มารับรางวัลพร้อมกับทัศนาจรที่ประเทศไทยกับนักเขียนซีไรต์ไทย เป็นเวลา 1 สัปดาห์
นักเขียนชาวไทย ผู้ได้รับรางวัลซีไรต์
ปี พ.ศ. | นักเขียน | ประเภท | ชื่อเรื่อง |
---|---|---|---|
พ.ศ. 2522 | คำพูน บุญทวี | นวนิยาย | ลูกอีสาน |
พ.ศ. 2523 | เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ | กวีนิพนธ์ | เพียงความเคลื่อนไหว |
พ.ศ. 2524 | อัศศิริ ธรรมโชติ | รวมเรื่องสั้น | ขุนทอง เจ้าจะกลับมาเมื่อฟ้าสาง |
พ.ศ. 2525 | ชาติ กอบจิตติ | นวนิยาย | คำพิพากษา |
พ.ศ. 2526 | คมทวน คันธนู | บทกวี | นาฎกรรมบนลานกว้าง |
พ.ศ. 2527 | วาณิช จรุงกิจอนันต์ | เรื่องสั้น | ซอยเดียวกัน |
พ.ศ. 2528 | กฤษณา อโศกสิน | นวนิยาย | ปูนปิดทอง |
พ.ศ. 2529 | อังคาร กัลยาณพงศ์ | บทกวี | ปณิธานกวี |
พ.ศ. 2530 | ไพฑูรย์ ธัญญา | เรื่องสั้น | ก่อกองทราย |
พ.ศ. 2531 | นิคม รายยวา | นวนิยาย | ตลิ่งสูง ซูงหนัก |
พ.ศ. 2532 | จิระนันท์ พิตรปรีชา | บทกวี | ใบไม้ที่หายไป |
พ.ศ. 2533 | อัญชัน | รวมเรื่องสั้น | อัญมณีแห่งชีวิต |
พ.ศ. 2534 | มาลา คำจันทร์ | นวนิยาย | เจ้าจันท์ผมหอม นิราศพระธาตุอินทร์แขวน |
พ.ศ. 2535 | ศักดิ์ศิริ มีสมสืบ | บทกวี | มือนั้นสีขาว |
พ.ศ. 2536 | ศิลา โคมฉาย | เรื่องสั้น | ครอบครัวกลางถนน |
พ.ศ. 2537 | ชาติ กอบจิตติ | นวนิยาย | เวลา |
พ.ศ. 2538 | ไพวรินทร์ ขาวงาม | บทกวี | ม้าก้านกล้วย |
พ.ศ. 2539 | กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ | เรื่องสั้น | แผ่นดินอื่น |
พ.ศ. 2540 | วินทร์ เลียววาริณ | นวนิยาย | ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน |
พ.ศ. 2541 | แรคำ ประโดยคำ | บทกวี | ในเวลา |
พ.ศ. 2542 | วินทร์ เลียววาริณ | เรื่องสั้น | สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน |
พ.ศ. 2543 | วิมล ไทรนิ่มนวล | นวนิยาย | อมตะ |
พ.ศ. 2544 | โชคชัย บัณฑิต' | บทกวี | บ้านเก่า |
พ.ศ. 2545 | ปราบดา หยุ่น | เรื่องสั้น | ความน่าจะเป็น |
พ.ศ. 2546 | เดือนวาด พิมวนา | นวนิยาย | ช่างสำราญ |
พ.ศ. 2547 | เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์ | กวีนิพนธ์ | แม่น้ำรำลึก |
พ.ศ. 2548 | บินหลา สันกาลาคีรี | เรื่องสั้น | เจ้าหงิญ |
พ.ศ. 2549 | งามพรรณ เวชชาชีวะ | นวนิยาย | ความสุขของกะทิ |
พ.ศ. 2550 | มนตรี ศรียงค์ | บทกวี | โลกในดวงตาข้าพเจ้า |
พ.ศ. 2551 | วัชระ สัจจะสารสิน | รวมเรื่องสั้น | เราหลงลืมอะไรบางอย่าง” |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น